تأثیر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین-1، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان

زمینه و هدف: بافت چربی به‌عنوان یک غده درون‌ریز، تعداد زیادی ترکیبات واسطه‌ای تولید می‌کند که در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی دخالت دارند. امنتین-1 به‌عنوان یک آدیپوکاین مفید با توجه به اثرات مطلوبی‌که روی التهاب، هموستاز گلوکز و جلوگیری از CVD دارد بیشتر توجه محققین را به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح پلاسمایی امنتین -1، مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین غیرپرچگال و برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 20 آزمودنی مرد دارای اضافه وزن و چاق (29/1±75/22 سال، 08/13±22/89 کیلوگرم، 98/3±36/28 کیلوگرم برمترمربع) به‌صورت آزمودنی‌های در دسترس، انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه‌های کنترل (10 نفر) و تمرین              (10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل 8 هفته تمرین مقاومتی ( 4 جلسه در هفته/60 دقیقه در هرجلسه) بود. نمونه خونی قبل و بعد از تمرین جهت ارزیابی متغیرهای خونی گرفته شد. سنجش امنتین-1 پلاسما به‌وسیله روش ELISA انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تی‌زوجی و مستقل در سطح معنی‌داری، 05/0>p تحلیل شدند. یافته‌ها: بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی در گروه تجربی، مقدار سرمی امنتین-1، افزایش غیرمعنی‌دار (79/0=p) و مقادیر non-HDL-c (024/0=p)، TG (017/0=p)، TC (032/0=p) و فشار خون سیستولی (002/0=p)، کاهش معنی‌داری نشان داد. تغییرات دیگر متغیرها، معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد 8 هفته تمرین مقاومتی باوجود تأثیر مثبت روی برخی ریسک فاکتورهای قلبی - عروقی (non-HDL-c، تری‌گلیسرید و کلسترول)، تأثیر معنی‌داری بر امنتین-1 و مقاومت انسولینی ندارد.